پلنگها حیوانات جالبی هستند . بر خلاف شیرها که گروهی زندگی می کنند و رفتارهای اجتماعی دارند ، پلنگها دوست دارن تنها باشن و فقط تو فصل زاد و ولد می تونن یه پلنگ دیگه ، اون هم از جنس مخالفشون رو برای ساعاتی تحمل کنن !
شیرها اما با هم هستند . با هم شکار می کنند و کلا خونوادگی دور هم هستد . اونها تاب تحمل یه شیر دیگه غیر از خونواده ی خودشون رو ندارن و قوانین اجتماعی جالبی برای پذیرش یک بیگانه تو اجتماعشون وجود داره
اما بعضی پرندگان و ماهی ها و یا حتی چهارپایان علف خوار دوست دارن گروهی زندگی کنن و هرچه این گروه بزرگتر باشه بهتره . چون خطر خورده شدن توسط حیوانات بزرگتر رو کاهش میده و این یعنی زندگی طولانی تر و بقای بیشتر
پلنگ به هم نوعش می گه دوستت دارم اما به خاطر غریزه و اون هم برای چند ساعت محدود
شیربه همنوعش می گه دوستت دارم اون هم برای شکار راحت تر و حفظ بهتر قلمرو
بوفالو هم به هم نوعش می گه دوستت دارم به خاطر اینکه زنده بمونه و احتمال گرفتار شدن تو چنگال یک درنده به حداقل برسه
ما آدمها چطوری همدیگه رو دوست داریم ؟
برای غریزه ، زندگی راحت تر و طولانی تر و ...
مسلما هر دلیلی که باعث پیوند دو انسان با هم بشه می تونه یک نوع " دوستت دارم " باشه اما این وسط هیچوقت این جمله به زبون نمیاد .
اون " دوستت دارم " هایی که به زبون میاریم خیلی خاصند . یعنی یه چیز خاصی هست که ما رو به بیان " دوستت دارم " وا می داره و باعث می شه هر " دوستت دارم " ی یک معنی خاص برای خودش داشته باشه
" دوستت دارم " های از روی غریضه با یه همخوابگی تموم می شن
" دوستت دارم " هایی که کاری هستند بعد از انجام شدن کار و گذشتن اون خر معروف از پل ! تموم می شن
" دوستت دارم " هایی که برای نون هست ، بعد از پر شدن شکم تموم می شن
" دوستت دارم " هایی که به هر ترتیبی به یه نیازی پاسگو هست بعد از برطرف شدن نیازمون تموم میشه
اما اون " دوستت دارم " ی با ارزش هست که از سر نیاز نیست . تموم شدنی نیست . فراموش شدنی هم نیست . این " دوستت دارم " ها رو قدر بدونیم . اون فردی که به ما نیازی نداره و این جمله رو می گه رو باید بذاری روی جفت چشمات و حلوا حلواش کنی .
حیف که خیلی دیر اونها رو می شناسیمشون . خیلی دیر ...
