بازگشت به تمدن!

سلام بر دوستان غار نشینم. حال ما خوب است. بهتر از هر روز دیگری که گذشت. تبریک من را به خاطر خروج از غار و پای گذاشتن به دنبای تمدن را پذیرا باشید.

خوگرفتگی!

درد و رنج، آزارت میدهد؛ مگر اینکه بدو خو کرده باشی!

بدین‌گونه که اگر آن را از تو بگیرند؛ دردی افزون‌تر میان سینه‌ات می‌یابی!

سینه‌تان فراخ و پر‌درد باد!

 

پ.ن. درد عشقی کشیده‌ام که مپرس    زهر هجری چشیده ام که مپرس

...

همچون #حافظ غریب در ره عشق          به مقامی رسیده‌ام که مپرس

 

پ.ن.۲: این رو هم از #صائب_تبریزی بشنوید که گفت:

به دامان می‌دود اشکم، گریبان می‌درد هوشم      نمی‌دانم چه می‌گوید نسیم صبح در گوشم

...

ز چشمش مستی دنباله‌داری قسمت من شد.      که شد نومید صبح محشر از بیداری هوشم

 

 

تمام دنیا

خنده‌ ات، زیباترین هدیه‌ی خدا بود. وقتی به چشم‌های من نگاه‌ می‌کنی و لبخند میزنی با خودم می‌گویم تو که برای من می‌خندی انگار تمام دنیا همین‌جاست کنار‌ همین خنده‌ها.

سپهر آهنگی

دگرگونی

آدمی از روزی که پای بر زمین نهاد با چالشهای گوناگون روبرو بوده است. یکی از ویژگی های او برای گسترش و پراکندگیش بر روی زمین، ویژگی دگرگونی و بروز شدن در برابر پیرامون خویش بوده است.

با دستانش، ابزارهایی ساخت که نیازهایش را پاسخ دهد و جان جستجوگرش را از شیرینی یافته های جدیدش سیراب می کرد.

همگون شدن با پیرامون زندگی، آدمی را واداشت تا برای هر مکان و زمان ویژه، به گونه ای رفتار کند که کمترین آسیب را ببیند.

این دگرگونی ها به چند شاخه دسته بندی می شوند:

دگرگونی بیرونی 1 : مانند آفتاب پرست که با پیرامون همرنگ شده و دگرگونی از درون رخ نداده و بازگشت به سادگی انجام می پذیرد. ( ساختار همان است که بود )

دگرگونی بیرونی 2 : مانند پوست انداختن مار که ردای کهنه از تن میزداید و با پیراهن نو جلوه گری می کند و بازگشتی در کار نیست. ( ساختار همان است که بود )

دگرگونی زیر پوستی : مانند آمدن نخستین سرفه ی سرماخوردگی که برون آدمی دست نخورده می ماند و درونش به آرامی بیمار شده و پس از لختی، خود را نمایان می سازد. ( ساختار همان است که بود )

دگرگونی کالبدی 1 : مانند دگردیسی برخی از جانوارن همچون قورباغه. با اینکه جای دمش را دست و پا می گیرد و سر از آب بیرون آورده و بر خشکی پا می نهد؛ ولی در همان منجلابی که به دنیا آمده می لولد و به جای لجن، حشره می خورد! ( ساختار دگرگون شده، اما منش نه )

دگرگونی کالبدی 2 : مانند پروانه ها که نخست می خزند و در خس و خاشاکند و در پایان بال می گشایند و شهد گل می نوشند. ( ساختار و منش با هم دگرگون شده اند. )

اینها را نوشتم تا بدانم برای آنچه که می خواهم، چگونه باید رفتار کنم. چگونه برای رسیدن به یک خواسته، گام بردارم و تلاش کنم.

 

پ.ن. خدا "نوکر علی آهنگر دادگر" رو هم نیامرزه که با این همه پولی که توی فرهنگستان زبان فارسی هزینه میکنه، در نوشتن دو خط نوشتار فارسی درمانده میشیم خخخخخخ

 

خداحافظی

چند نوع خداحافظی داریم

دو نوعش رو خیلی استفاده کردیم و میکنیم

نوع اول اینکه اگه طرف اینجوری بود 😊 یا 😁 یا 😌 یا 🙂 یا 🙃 یعنی کلا منحنی لبخندش به سمت بالا بود و گفت خدافز! یعنی امید است در آینده ببینمت یا ملاقات و سلام مجدد با تو رو دوست دارم

نوع دوم که دقیقا مخالف خدافزی بالاییه، اینه که منحنی لبخند به سمت چک و چونه ست و چندتا معنی داره که مختصراً بهش اشاره میکنم

یعنی اصلا باهات حال نکردم

یا برو که شرت کم شه

یا برو گم شو

یا دیگه نمیخوام ببینمت

یا ...

حواسمون به منحنی ها باشه

عشق

مرا عاشق خود نکن.

آخر عشق، یا فراق است؛ یا وصال است؛ یا جنون.

مرا به خود مبتلا کن.

ابتلا آخرش نیستی ست

نبودنی که هرگز، بودنش را به یاد نمی آورد.

 

برف پاییزی

نرم نرمک آمدی و نشستی بر دلم

همچون برف

دل سیاه مرا روشن کردی 

مزرعه دلم را سیراب عشق کردی

عاشقانه های پاییزیت مجنونم کرد

تنها تفاوت تو با برف سرد این است که آتش زدی برجانم و به زندگی دلگرمم کردی

دوستت دارم...

دوستت دارم

شبیه رنگ نارنجی شهر

ای که عشقت در دل پاییز

غوغا می‌کند...

 

مهرشاد_فروزان

 

حالا که شبکه های اجتماعی قطعه بیایم یذره کرد و خاک کنیم

هشتک : بماند یادگار 😂

تافته جدا بافته

بعد از گرونی بنزین و شلوغ کردن بعضیا تو بعضی از شهرها، خماری نبودن اینترنت به جونمون افتاده و با دیدن آرامش شهر ولایی مون! مشهد، این فکر به ذهنمون خطور کرد که اعلام استقلال نموده و خود در وصل کردن اینترنت دست به کار بشیم!

پ.ن. مرفهین بی‌درد که میگن، ما مشهدی‌هاییم‌آ

 

لنگ کفشی در بیابان

اولین پست سال نود و هشت! رو هم به میمنت افزایش قیمت بنزین، اینجا می‌نویسم.

پس در صورت استنشاق بوی بنزین، از گرفتن بینی مبارک و اخ و پیف کردن پرهیز نمایید.

پیرو قطعی سراسری اینترنت و از کار افتادن کلیه‌ی شبکه‌های اجتماعی، همین لنگ کفش در بیابان رو غنیمت دونستم و اومدم که بگم که گفته باشم.

گرونی بنزین هیچ سودی نداشته باشه، رونق گرفتن اینجا شاید تنها سودی باشه که رسوند.

این رو هم بگم که نگران چیزی نباشید. این هم می‌گذره و عادت میشه برامون!

شل کنید! و از زندگی لذت ببرید.